Hoe het begon.

Bijna de helft van mijn leven heb ik last gehad van zware migraine. Een migraineaanval, die elke twee weken terugkeerde, duurde ongeveer 72 uur, en ontwrichtte mijn hele leven. Ik was altijd ziek, zwak, moe, bijna ziek, of herstellende. Tussendoor ging heel even het licht aan, en daarna ging het altijd weer mis. Ik had geen flauw idee uit welke hoek de klappen kwamen, het kwam gewoon uit de lucht vallen. Het is een wonder dat ik naast mijn chronisch ziek-zijn ook nog een gezin met man en 2 kinderen heb kunnen runnen, en me daarnaast ook nog heb kunnen ontwikkelen op werkgebied.

Ik had een goed leven, maar ik wist: dit kan niet de bedoeling zijn van mijn leven. Er klopt iets niet.

Nog 68 uur

“ik wil hier niet naar toe, ik wil het niet want ik ben zo blij dat ik nu niet daar ben, in de hel.” Het begint met een vaag gevoel van misselijkheid, en een druk op mijn hoofd. Binnen een paar uur bevind ik mij in een diepe donkere tunnel waarvan het lijkt of ik er nooit meer uit zal komen, maar waar toch altijd weer, na een dag of 3 licht aan het einde blijkt te zijn. Tergend langzaam kruip ik richting de uitgang. Ik zal dan volkomen geradbraakt en 3 kilo lichter zijn. Ik heb altijd gezegd dat ik liever 10 bevallingen doe dan 1 migraineaanval. Inmiddels heb ik er honderden achter me liggen. Ik wil het niet, maar het gebeurt toch, me verzetten heeft geen zin, mezelf overgeven, hoe dan ook, aan de helse hoofdpijnen, alsof er gloeiende spijkers in mijn schedel gebeukt worden, achter mijn rechteroog vooral. Ik moet overgeven, oh God. Een bakje, oh nee wat een heksenketel in mijn hoofd, het gedreun, ik kan niet meer, ik ben op de kermis, alles draait en gaat op en neer, heen en weer, wat is boven wat onder. Het is bloedheet, het zweet breekt me uit, mijn voeten zijn ijskoud, ik weet niet waar ik het zoeken moet, op mijn rug liggen, nee op mijn zij, nee toch niet, ik ben zo ziek. Niet denken, gewoon stil blijven liggen, het gaat niet, oh god ik moet weer overgeven, mijn maag is leeg, maar keert zich om als een kapotte voetbal die zich binnenstebuiten keert. Oh mijn hoofd, niet denken, ik heb zo’n dorst, een klein slokje water vooruit, nee mijn maag trekt het niet. Mijn tong is een uitgedroogde leren lap, ik kan niet slikken. Oh God, rustig blijven. Ik kan niet meer. Volhouden, het gaat over, ik kan het niet volhouden, ik kan niet…..nog 68 uur

In al die jaren bezocht ik steeds weer nieuwe behandelaars. In de reguliere gezondheidszorg pakten ze, zoals gebruikelijk, het symptoom aan, ik kreeg triptanen voorgeschreven, eerst imigran per injectie, toen als inhalator, en toen dat niet hielp kreeg ik maxalt smelttabletten. En ja het hielp, heel even, maar uiteindelijk hielp het allemaal niks, ik werd alleen zieker en zieker. Naar ik later ontdekte bleek de hoofdpijn zelfs te verergeren door deze zogenaamde medicijnen. Toen ik dit meldde bij de apotheker werd mij gezegd dat dat niet kon, want het was niet bekend in de literatuur. Ik vroeg of er dan misschien een melding gedaan kon worden, dat kon niet. Zowel de huisarts als de neurologen bij wie ik kwam stelden me nauwelijks een vraag, deden geen onderzoek naar de oorzaak, er werd alleen naar een computerscherm gekeken om te kijken welk medicijn ik nog niet gehad had. Hier was ik dus snel uitbehandeld.

Daarna volgde nog een lange weg langs verschillende alternatieve behandelaars, van acupunctuur, homeopathie, astrologie, osteopatie, neuraaltherapie, massage, craniosacraal therapie , tibetaanse geneeskunde, emotioneel lichaamswerk, yoga, zweethutten, aurahealings, gebedsgenezing etc etc, soms met meer soms met minder succes. De migraine kwam steeds weer terug.

Mijn conclusie was dat er iets mis moest zijn met mij, anders was ik niet ziek. Dus ik ging met mezelf aan de slag, ik keerde mezelf helemaal binnenste buiten, en ja ik leerde veel over mezelf, over mijn persoonlijkheid, mijn ziel, mijn schaduwkanten, mijn drijfveren, mijn verlangens, ik leerde meer mijn hart te volgen etc etc,  maar ziek bleef ik. Ik was regelmatig ten einde raad. Uiteindelijk ging het gewoon niet meer, ondanks mijn optimisme en positieve instelling. Ik liep helemaal vast..

Ik stopte met werken, en moest alles loslaten, mijn ambities, mijn collega’s, mijn dagbesteding, zingeving, de waardering van collega’s en cursisten, mijn inkomen, we moesten op een gegeven moment zelfs ons huis verkopen. 3 jaar lang lag ik zo’n beetje op de bank. En het heeft ook zeker 3 jaar geduurd voor ik zover was dat ik accepteerde dat er helemaal niets mis was met mij. Ik begon werkelijk compassie met mezelf te krijgen. Ja er was iets uit balans. Maar wat dat was dat wist ik niet. Ik kwam in het niet-weten terecht.

Na 26 jaar, ik was inmiddels 52 jaar, kwam ik bij Jim. Hij constateerde al in het eerste consult een latente virale infectie van het harde hersenvlies. Tot mijn verrassing wist hij ook hoe ik van dit virus af kon komen. De volgende vraag die zich aandiende was: hoe is het zo gekomen dat ik een hersenvliesontsteking heb gekregen? Is mijn immuunsysteem verzwakt, heb ik gif in mijn lichaam? Al snel bleek dat ik sterk reageerde op voedsel dat beschimmeld is. Ik had nog nooit van schimmeltoxines gehoord, maar het bleek heel veel voor te komen. Jim liet me een groot boek zien waarin 10.000 verschillende schimmeltoxines beschreven stonden. Sommige daarvan, zoals bijvoorbeeld aflatoxine, zijn giftiger dan slangengif. Eerst kreeg ik voedingssupplementen om te ontgiften, daarna kreeg ik een aantal heldere voedingsadviezen mee. Nadat ik mijn dieet aangepast had, verminderden mijn migraineaanvallen al tot minder dan de helft. Elke keer als ik daarna nog een aanval had, deed Jim meteen onderzoek en daaruit bleek dat ik ook nog gevoelig was voor chemische toxines die in verf en lijm zitten. Ook bleek ik te reageren op pollen in het voorjaar en schimmelsporen in het najaar. In de zomer moet ik extra kalium slikken, in de winter vitamine d.

Het was een hele zoektocht, waarbij ik soms behoorlijk wanhopig was, maar elke keer als ik onderuit ging leerde ik dat ik nooit zomaar hoofdpijn had, er was altijd een oorzaak. Je moet er alleen wel naar zoeken.

Nu ben ik 65, ik heb al meer dan 10 jaar geen migraine meer, ik voel me gezond en vitaal, ik werk fulltime en heb nog nooit zoveel energie gehad.

Ik heb mijn leven terug.

Carlijn