Om mijn ervaring en beleving met Jim in mijn verhaal te beschrijven zal ik eerst een klein beetje over mezelf vertellen en met welk probleem ik bij Jim terecht ben gekomen. Ik ben een man (in de 30), technisch geschoold en nuchter van aard. Ik heb via de homeopathie wel ervaring met alternatieve geneeswijze gekend maar ben verder altijd in aanraking geweest met de traditionele medische wetenschap. Hiermee bedoel ik de erkende geneeskunde zoals o.a. de huisarts, de fysiotherapeut en het ziekenhuis.

Ik ben bij Jim gekomen vanwege een auto-immuunziekte (ziekte waarbij het immuunsysteem je eigen lichaam aanvalt). Na mijn ervaringen in het ziekenhuis en mijn eigen zoektocht op het internet kwam ik er al snel achter dat de medische wetenschap hier eigenlijk nog niet zo heel erg veel over weet. Immuunziektes zitten, naar mijn mening, in de hoek van het restpotje; gelijk aan bijv. het ‘prikkelbare darm syndroom (PDS)’. “We kunnen niet exact bepalen wat er mis is met je darmen” waardoor je al snel de diagnose PDS krijgt. Bij auto-immuunziektes is het net iets anders. Ze kunnen in de meeste gevallen vaststellen dat er een auto-immuunziekte is maar aan oplossingen m.b.t. de oorzaak kunnen ze je meestal niet helpen. In mijn geval was ik binnen de huidige bewezen wetenschappelijke methodes ook overgeleverd op symptoombestrijding. Ik was aangewezen om de schildklier die door het immuunsysteem werd aangevallen compleet stil te leggen met zware medicijnen. Zo zwaar zelfs dat ik heel ziek werd van het standaard medicijn en een lichtere variant moest innemen. Dit medicijn legde mijn schildklier stil waardoor ik daarbij ook nog extra pillen moest slikken om de functie van de schildklier te vervangen. Deze mix van pillen moest ik 1 jaar slikken. En dan maar hopen (volgens de artsen 50% kans) dat het lichaam alles zelf hersteld; zonder ook maar iets extra’s te doen. Gewoon hopen dat de balans in je lichaam zich herstelt.

Je voelt hem natuurlijk al aankomen dat dit niet gebeurde. Na 1 jaar mocht ik stoppen met alle medicatie en binnen 3-4 maanden zaten al mijn bloedwaardes weer terug op het verkeerde niveau. Ik kreeg toen de keuze om het jaar nog een keer te doen (slagingskans zou nog kleiner zijn) of om de schildklier weg te laten halen. Het werd uitgelegd als de standaardprocedure maar ik kon het niet bevatten dat je een goed functionerend orgaan weg zou laten halen omdat een ander orgaan niet goed functioneert en, in dit geval, het “per ongeluk” aanvalt. Vanuit mijn technische kennis pak je altijd het probleem in de kern aan en bestrijd je niet de symptomen. Als er een olielekkage is blijft je ook niet eindeloos de olie opruimen. Je zorgt dat je het lek dicht. Daarom heb ik uiteindelijk gekozen om het nog een jaar te proberen. Echter nu in de kennis dat het waarschijnlijk niet zou lukken en dat er wat anders moest gebeuren. Daardoor ben ik gaan zoeken naar een geneeswijze vanuit een andere hoek. Met wat hulp van familie ben ik uiteindelijk bij Jim uitgekomen. Ik was zelf soms zo uitgeput dat ik de zoektocht alleen niet heb kunnen doen.

Ik zal er eerlijk voor uit komen dat ik na mijn eerste gesprek met Jim niet meteen overtuigd was of dat dit het pad was wat mij ging helpen. Jim en ik zijn in onze persoonlijkheid waarschijnlijk tegenpolen maar vanuit mijn eigen ervaring weet ik dat je dan soms wat meer moeite moet doen om elkaar te begrijpen of goed aan te voelen. Gelukkig kreeg het vertrouwen, door het stellen van de diagnose en daaruit volgende behandeling, een flinke ‘boost’. Jim stelde vast dat ik een benzeenvergiftiging had en dit de bron was van het verkeerd functioneren van mijn immuunsysteem. De daaruit volgende behandelmethode leek ook goed onderbouwd te zijn. Omdat ik zelf ooit een studievak in fysiologische systemen heb gevolgd kon ik zijn behandelplan ‘enigszins’ op de inhoud volgen en leek de oplossing bijna te makkelijk om waar te zijn. Jim had een duidelijke verklaring van de oorzaak van het probleem wat goed paste bij mijn ‘technische’ aanpak van problemen. Vanuit mijn herinnering heb ik nog steeds het idee dat dit het moment was dat ik weer hoop kreeg op een goede afloop. Ik ben daarom ook met volle toewijding aan de behandeling begonnen.

Het heeft een aantal maanden geduurd maar na diverse keren meten was de benzeenvergiftiging weg. Ik was nog steeds met de behandeling van het ziekenhuis bezig dus ik wist nog niet of ik van mijn aandoening genezen was. Terwijl ik mijn behandeling volledig afmaakte voelde ik me al wel energieker worden en kreeg ik zowaar hoop dat er daadwerkelijk iets veranderd was. Toen ik mocht stoppen met de medicijnen heb ik een tijdje geschommeld om stabiel te worden, maar met behulp van Jim, die daarna nog wat ‘kleinere’ kwaaltjes verholpen heeft (o.a. darmproblemen), durf ik nu te zeggen dat ik volledig genezen ben. Van de totale duur van 4 jaar ben ik de laatste 2 jaar ook bij Jim in behandeling geweest. Het was een van de zwaarste periodes uit mijn leven maar ik kan mijn geluk niet op dat ik hier kan zeggen dat ik er volledig gezond ben uitgekomen en dat ik weer volop mee kan draaien in de maatschappij en in het leven.

Terugkijkend op alles durf ik nu toch vrij stellig te zeggen dat de behandeling van Jim het verschil heeft gemaakt. Ondanks dat ik voor een tweede keer met de traditionele behandeling bezig was heb ik niet het gevoel dat deze behandeling mij gered zou hebben. Zonder de behandeling van Jim had ik waarschijnlijk weer een terugval gehad als ik alleen de traditionele behandeling had gehad. Om mijn gezondheid te monitoren laat ik mij minimaal 1x per half jaar testen om te kijken of alles nog in orde is. Soms komen er nog wat kleine andere zaken naar boven die ik dan meteen aanpak. Wanneer ik mensen tegen kom die ook niet meer weten wat ze met hun gezondheid aan moeten probeer ik altijd uit te leggen wat er met mij gebeurd is en probeer ik voorzichtig inzichtelijk te maken dat Jim misschien nog iets voor hen kan betekenen. Via mijn familie kreeg ik het juiste zetje wat ertoe geleid heeft dat mijn lichaam zich weer volledig hersteld heeft. Mogelijk dat ik dit zetje ook aan iemand anders kan geven!

Tot slot nog een kleine persoonlijke note.

Ik heb mij verbaasd over de parallellen in denkwijze die overeenkomen tussen mijn technische beleving en de medische beleving van Jim. Voor degene die vanuit een technisch perspectief ook eens willen snappen wat Jim in zijn medische koker allemaal uitdoktert raad ik de film “Passengers (2016) aan. Het gaat hier niet om de hoofdlijn van het verhaal (spoiler: twee mensen die verliefd worden) maar om het technische probleem wat stiekem de trigger is van het de gehele verhaallijn. Jim is, in mijn optiek, ook op zoek naar de trigger van het medische probleem. Voor veel mensen, waaronder ikzelf ook, zijn alle medische zaken lastig te begrijpen. Het kostte mij veel moeite om het te volgen. Mogelijk dat deze film op z’n minst wat inzicht geeft in het denkproces.

Luka