Mijn zoon werd geboren op 5 februari 1986 en net voor zijn 2de verjaardag wilde hij niet slapen, huilde veel en uiteindelijk ontdekte ik een dikke rechter knie.
De volgende dag ben ik naar de huisarts gegaan en volgens de huisarts leek het op een bloeduitstorting en dan moest het binnen een aantal dagen alle kleuren van de regenboog krijgen, maar dat gebeurde niet. Dus wij weer terug naar de huisarts, die verwees ons gelijk door naar het Overvecht ziekenhuis in Utrecht.
Daar werd er gelijk bloed afgenomen om vervolgens op te sturen naar het lab om te controleren op reuma en er werd door een orthopedisch chirurg vocht uit de knie gehaald om te controleren op TBC.
Maar er kwam niks uit de onderzoeken, de kinderarts wilde het nu 6 weken afwachten want zoals hij zei als er wat aan je auto mankeert dan haal je ook niet gelijk het motorblok eruit.
Na ongeveer 3 weken ging het steeds slechter met hem. Als hij s’s morgens wakker werd dan liet hij zich uit bed glijden en schoof op zijn billen naar onze slaapkamer toe want hij kon ‘s morgens niet op zijn been staan.
Toen was ik het zat en heb de kinderarts in het Overvecht ziekenhuis gebeld om hem te vertellen dat ik een bezoek zou gaan brengen aan het Wilhelmina kinderziekenhuis en dat ik het dossier van mijn zoon op wilde halen, dat vond de arts een goed idee.
Een week later kon ik met mijn zoon terecht in het WKZ. Er werd een kijkoperatie gedaan een daaruit bleek dat hij juveniele chronische artritis (jeugdreuma) had. Een klap in m’n gezicht. En hoe nu verder????
16 jaar ziekenhuis in ziekenhuis uit, de reumavorm tastte ook zijn oog aan, zijn pols werd ook aan gedaan, dus spalken en therapie, ontstekingsremmers en pijnstillers. Al die jaren met vele ups en downs. Ook had hij bij regelmaat diarree.
Toen mijn zoon 17 jaar was kreeg ik van mijn buurvrouw het adres en telefoonnummer van Jim. Haar zuster was bij Jim geweest en was er zo van opgeknapt.
Ik heb het opgeschreven in mijn agenda maar nog niets mee gedaan.
Het jaar wat volgde ging met veel pijn en vaak diarree gepaard en op zijn 18 de was het zo erg, als hij met vrienden uitging kon hij niet meekomen. Voor mijn zoon hoefde het leven op deze manier niet meer.
Toen dacht ik aan Jim, ik heb hem gebeld en verteld wat er aan de hand was, we maakten een afspraak. Toen Jim aan het meten ging kwam er uit dat hij een bacterie had in zijn darmen, na een week zijn we terug gegaan naar Jim en toen heeft Jim gemeten om welke bacterie het ging, en wat bleek hij liep al jaren met een dubbele salmonella bacterie in zijn darmen.
We kregen een protocol van wat hij moest gaan slikken maar volgens Jim zou mijn zoon meer pijn gaan krijgen omdat het immuunsysteem weer zijn werk zou gaan doen en dat ging botsen met de salmonella. Dat klopte ook, toen is het protocol wat aangepast.
En toen zag ik mijn zoon heel langzaam opkrabbelen en weer opbloeien zoals een jongeman van 18 jaar hoort te leven. Uiteindelijk is hij helemaal genezen. Hij is nu 33 jaar en een gezonde man, die weet hoe hij leven moet , gezond eten en goed sporten.
Onze dankbaarheid is zo groot en als er een in ons gezin iets mankeert gaan we niet naar de huisarts maar naar Jim, want je komt er altijd achter wat er loos is met je lichaam en het wordt ook echt opgelost.
Dusan & Hilfra
