Tijdens het skiën heb ik ooit een blessure aan mijn knie opgelopen, waarmee ik jaren heb doorgelopen, tot het moment dat de knie veelvuldig op slot stond, en er geen andere uitweg was: een operatie.

Na in maart 2014 te zijn geopereerd, ontstonden er voor mij onverklaarbare symptomen, als extreme hoofdpijn, maagpijn en een ondragelijke pijn in mijn been. Mijn been was warm, rood en gezwollen. Het voelde voor mij aan als een flinke ontsteking, echter moest ik volgens de specialist geduld hebben en zouden de klachten in de loop van de tijd minder worden. Maar niets was minder waar. Hierdoor kwam ik in een traject van veel antibiotica, prednison en corticosteroïdeninjecties, want die zouden uitkomst moeten bieden. Maar helaas bleef alles zonder resultaat.

Er werd een nieuwe MRI gemaakt, en hierop was te zien dat de operatie niet was geslaagd, en moest er wederom worden geopereerd. Mevrouw heeft ‘pech’ gehad! De tweede operatie heeft in mijn lichaam alles nog meer op zijn kop gezet, er is niets goed gegaan. Zowel tijdens als direct na de operatie is er morfine toegediend om de pijn te onderdrukken. En dan toch nog ondraaglijk veel pijn hebben, hoe kan dit? “Wij kunnen verder niets meer voor u doen mevrouw” – met deze boodschap werd ik naar huis gestuurd.

Er ontstonden al vrij snel een soort van epileptische aanvallen, ik raakte de coördinatie kwijt in denken en doen, het lukte me niet meer om met mes en vork te eten, maar nog veel erger… ik wist in bepaalde gevallen woorden niet meer uit te spreken en te schrijven. Het was mij wel duidelijk dat dit te maken had met de narcose, maar hoe toon je dit aan? Ik heb daarom al deze gebeurtenissen door mijn echtgenoot laten filmen, om indien nodig aan een specialist te kunnen tonen. Ik ben ook als een speer op de goede momenten gaan schrijven, welke behandelingen er ooit waren geweest en de toegediende medicatie, want stel je eens voor dat ik het zelf niet meer kan verwoorden, dan kan mijn echtgenoot hierin eventueel ondersteunen.

Na verloop van tijd werden de klachten wat minder, waarschijnlijk door heel radicaal te stoppen met de reguliere medicatie en het gaan slikken van natuurlijke supplementen. Ook deed het enorm goed mijn voedingspatroon aan te passen, door geen gluten, lactose, geraffineerde suikers en soja te gebruiken en vlees te beperken tot zo af en toe een stukje kipfilet. Ik ging me gelukkig weer wat beter voelen, en misschien kon een vakantie me wat afleiding geven en de batterij ook weer wat opladen.

In de zomer van 2015 hebben we een rondreis in Sri Lanka gemaakt. Daar werd ik gestoken door een mug. De volgende dag had ik een dikke arm en lip, waarop de alarmbellen bij mij gingen rinkelen. Na thuiskomst ben ik direct naar de huisarts gegaan om actie te ondernemen, maar hij hield het op een griep en ik moest me niet ongerust maken. Het kon geen tropische ziekte zijn, bloedprikken was niet nodig, want malaria komt volgens de boeken daar niet voor. Achteraf gezien was dit de grootste waanzin die er is.

Er volgde een periode van razendsnel zieker worden, snelle gewichtsafname en onverklaarbare wondjes in mijn gezicht en op het geopereerde been. Een ziekenhuisopname volgde met veel verschillende onderzoeken, echter kon er geen diagnose worden gesteld, en toen kreeg ik de bestempeling ‘SOLK’ (Somatische Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten). Ondanks alles dat op film en foto’s was vastgelegd, gaven ze me het advies om naar een psycholoog te gaan, want waarschijnlijk waren het waanideeën.

Dit is echt het meest trieste wat je kan overkomen op zo’n moment. Ik heb het advies niet opgevolgd, maar ben ontsnapt uit de medische achtbaan en ben mijn eigen gevoel gaan volgen. Er was namelijk geen tijd te verliezen, mede door twee doodservaringen tijdens het ziek zijn. Het was echt afschuwelijk om dit mee te maken.

Na veel speurwerk een magnetische (methatron) bodyscan laten maken, de uitslag sloeg de spijker op z’n kop. Ik had een bacteriële infectie en had een zware parasitaire belasting. Het was tijd om te gaan voor een andere manier van behandelen.

Tijdens het eerst telefonische contact met Jim, heeft hij me aangehoord, en hij was enorm begaan met mijn situatie. We hebben meteen een afspraak gemaakt. In oktober 2016 ging ik met een goed gevoel richting de praktijk van Jim met de onderstaande waslijst aan klachten: benauwd (hoesten), buikpijn, diarree, epileptische aanvallen, pijn in alle gewrichten, pijnlijke klieren, trillen, hartkloppingen, snel blauwe plekken, misselijk, wondjes, en zeer heftige hoofdpijn.

Bij het eerste bezoek is er direct bloed geprikt en onder de microscoop onderzocht, en daar was de parasiet al zichtbaar… malaria. Na het SRT onderzoek werd duidelijk dat alle vitale organen, het ruggenmerg, de kleine hersenen, eigenlijk te veel om op te noemen, waren belast.

Volgens Jim zou het een lange en zware weg worden, maar dit heeft mij nooit weerhouden om het gevecht aan te gaan. Er was geen tijd te verliezen en we zijn vol gas begonnen. We zetten een ayurvedische parasietenkiller in. Natuurlijk is dit gedoseerd ingezet, want tijdens de behandeling kwamen we heel veel obstakels tegen, maar toch hebben we de malaria met succes kunnen verslaan. Wat een blijdschap!!!

Wat overbleef was een bacterie, de bron bleek gehuisvest in de knie, het was een resistente vorm die tijdens de operatie zijn weg gevonden moet hebben. Dit verklaart waardoor de symptomen na de operaties ontstonden. De bacterie laat zich niet makkelijk klein krijgen, hij heeft door de vele antibiotica in het verleden zich verder kunnen versterken door de afbraak in het immuunsysteem. In juni 2017 zijn we begonnen aan deze klus, en we vielen vaak van het ene in het andere probleem. De gewrichtspijnen, de ontstekingen, de lymfe, eigenlijk alles wat de revue ooit gepasseerd heeft, kwam ik wederom tegen, jammer genoeg in verhoogde intensiteit. Toch liet ik me hierdoor niet uit het veld slaan, mede door positief te denken, maak je het voor jezelf wat draaglijker.

En hoe gecompliceerd alles ook elke keer was, met het zorgvuldige onderzoek van Jim was er een oplossing te vinden, wat me de kracht weer gaf om door te gaan.

Alle klachten die ik had behoren nu tot het verleden. Zelfs mijn belangrijkste restklacht, pijn in mijn knie is verdwenen.

Door de ondersteuning van Jim en zijn team, ga ik vol goede moed en zó veel gezonder de toekomst lachend tegemoet! Wat ben ik jullie dankbaar.

Ik hoop door dit verhaal, dat eenieder beter naar de signalen van zijn lichaam zal luisteren en zich medisch niet zomaar op een dwaalspoor laat zetten. We zijn tenslotte niet voor niets geboren met onze eigen antenne.

Bregina