Jim Fernand, simply the best!

Na mijn artsexamen werd ik in rap tempo steeds vermoeider. Uiteindelijk bleek ik een kwaadaardige aandoening te hebben, maar na de succesvolle behandeling hiervan bleef ik moe. De moeheid beheerste elk aspect van mijn leven.
Na een bad moest ik weer uren terug naar bed, boodschappen doen was een uitputtingsslag.
Ik lag op de bank en kon ongeveer 6 afspraken per jaar aan, en dat was eigenlijk ook te veel. Een afspraak per 2 maanden vergde namelijk 2 a 3 weken vooraf aan, kleding klaarzetten, haren wassen, etc, al deze taken kosten mij een paar dagen aan voorbereiden, de actie , en het uitgeput zijn daarna.

Dan kwam de afspraak zelf, bijvoorbeeld naar een verjaardag toe gaan. De nacht van te voren vaak laat naar bed, omdat ik bijvoorbeeld de voorkamer wilde opruimen omdat ik opgehaald werd. Dit kostte mij makkelijk een paar dagen, niet omdat het zo rommelig was, maar omdat elke taak zoveel energie kostte. Dan kwam het uitje voor een paar uur, en dan was ik na weken nog moe, overprikkeld, kon bijvoorbeeld die hele week nog geen maaltijd bereiden of mijn lichaam optimaal verzorgen.
De huisarts vond niets, geen lichamelijke of bloedafwijking en hield het op stress. Stress, ik maakte helemaal niets mee, dus dat zag ik niet zo. Mijn eigen verjaardag vieren kostte mij minimaal 4 maanden, 1 keer per week een deel van de spullen halen, invriezen, nadenken wat ik hen voor zou zetten en het het volgende moment alweer vergeten zijn. Ik kon niet lezen, de informatie bleef niet plakken in mijn hoofd. Werken was uitgesloten.

Via via hoorde ik van Jim. Hij zou een aparte benaderwijze hebben, de reguliere geneeskunde niet uitsluiten, integer zijn (groot pluspunt!), en bovenal , goed in zijn vak. Wellicht kon hij iets met mijn moeheid. Ik kreeg zijn telefoonnummer en kreeg bij het eerste contact een bijzonder prettig sociaal persoon aan de lijn, die heel begaan leek met mijn situatie.
Hij praatte zeker een half uur met mij en liet het aan mij over of ik door hem gezien wilde worden.
Ik wilde wel, maar wist niet hoe dat te regelen.
Hij zat in Leersum en ik in het Noorden van het land. Ik was te moe dat te plannen.
De kennis die mij het telefoonnummer gaf bleef volhouden. Als je dorst hebt ben je ook niet te moe om naar de kraan te lopen, bij hem moet je zijn, vond ze. Uiteindelijk vroeg ik mijn moeder om bij mij in huis te komen, en een maand lang alle taken over te nemen, zodat ik energie kon vrijmaken voor de reis naar Leersum.

Na een maand voorbereiding ging ik op pad met de auto, wat was het ver weg, het leek het eind van de wereld. Toen ik er aankwam kon ik niet meer rechtop zitten. Ik hoopte op een onderzoeksbank te komen te liggen, maar Jim wilde mij alleen informatie geven, heel veel informatie over biochemie en de stofwisseling. Maar ik kon, niet alleen niet zitten, maar ook niet luisteren en al helemaal niets onthouden, en dat zei ik ook.
Ik kom eraan zei hij, geheel niet van slag. Ik was bang dat hij mij een hysterische aanstelster zou vinden. Hij kwam terug…met een karaf water en een glas. Drink zei hij, 3 volle glazen. En tot mijn eigen verwondering kon ik in elk geval rechtop zitten en iets oppakken van zijn boodschap.
You have a toxic brain, zei hij, en dat verdun je nu met water, maar het lost het probleem niet op.
Hij gaf mij vanwege mijn beroep als arts een boek mee van een collega arts, met de titel “tired or toxic”. Ben je moe, of is je lijf ziek, is de vraagstelling van dit boek. Lees dit, zei hij vriendelijk, het is mijn eigen exemplaar, het is niet te koop in de boekhandel . Zie maar of je terug wilt komen als je het gelezen hebt. Ik durfde niet te zeggen dat ik niet kon lezen, of zelfs rechtop zitten voor langere tijd.

Ik bedankte hem, en hij bracht mij zorgzaam naar de auto, na nog wat glazen water. Ik weet niet meer hoe ik thuiskwam, ik was gebroken en maandenlang volkomen kapot van moeheid, door de lange reis.
Ik belde hem niet, omdat ik het boek niet kon lezen. Tot hij op een avond belde.
Hoe gaat het, vroeg hij, Goed, antwoordde ik. Heb je het boek uit, vroeg hij. Ehm, ik heb nog geen tijd gehad, jokte ik. Dit is voor jou heel belangrijk, ik wil graag dat je het leest voor wij verder gaan, of met het dieet begint en kijkt hoe het voor je uitpakt. Ik zal het doen zei ik met een zo krachtig mogelijke stem, en zocht meteen na het telefoongesprek het hoofdstukje dieet op. Gelukkig was het maar 1 bladzijde. Elke dag schreef ik een regel over, en probeerde het te onthouden en toe te passen. Na een week dieet, kon ik twee regels per dag overschrijven, en na een maand had ik de hele bladzij uit en toegepast. Ik was zo trots op mijn overwinning. Geen koekjes, geen pasta, maar rijst, olijfolie, groenten en eigenlijk een plantaardige eiwitbron, maar ik kon het vlees niet laten staan, snoep ook niet. Maar omdat ik steeds weer beloond werd voor het volhouden met energie was ik al snel om, en belde hem op.

Er waren meer dan 4 maanden verstreken sinds ons eerste contact. Ik kom naar je toe, zei ik, ik wil meer weten.
Ik ben nooit meer weggegaan. Elke klacht of symptoom werd op een wetenschappelijk toetsbare manier uitgelegd en werd genezen. Het sloot aan bij mijn eigen kennis van de geneeskunde, door Jim gebracht in een meer geavanceerde, individuele benadering, met grote kennis van de biochemie, fysiologie, ziekte en bovenal, genezing.

Ik werk nu weer 70 uur per week, ga naar medische congressen over de hele wereld, kan als het moet makkelijk elke dag naar zijn praktijk rijden, of twee keer, en die dag ook nog werken, boodschappen doen, koken, tv kijken en s nachts er pas om 1 uur inliggen, en de volgende dag vroeg weer energiek ontwaken. Een boek, zoals tired or toxic, lees ik makkelijk in een paar uur uit. Ik heb maximale energie, mensen schatten mij 10 jaar jonger dan mijn echte leeftijd.
Het heeft vertrouwen gekost, inspanning, en volhouden, maar zie wat ik er voor heb terug gekregen, alle energie van de wereld. De enige die mij nog beperkt ben ik zelf. Wat hij gedaan heeft? Mij beter maken, en dat verschilt per persoon wat daarvoor nodig is. Die opsomming is op deze plek denk ik niet zo nuttig voor anderen als de wetenschap dat met een individuele benadering door een integer en kundig mens, de enige ware geneeskunst bedreven wordt. Ik hoop nu dat hij zelf een boek schrijft, om deze kennis te verspreiden. Ik gun een ieder de kennis en gedrevenheid van Jim Fernand

Emma